چسب FRP چیست و کدام چسب برای پروژه شما مناسب است؟

توضیحات

چسب FRP چیست و کدام نوع چسب برای پروژه شما مناسب است؟ RTAFIT EP400

یکی از روش های مقاوم سازی سازه، استفاده از کامپوزیتهای تقویتی می باشد. همانطور که در بحث FRP به صورت کامل مورد بحث و برسی قرار گرفت، کامپوزیت ها متشکل از یک لایه بسیار پر مقاومت بافته شده از نخ کربن، شیشه، بازالت، آرامید و … می باشد که با استفاده از نوعی چسب مخصوص که به ژل کامپوزیت یا ژل FRP نیز شناخته می شود به یکدیگر چسبانده می گردد. این چسب ها با توجه به ساختار پایه و مقاومتها و توانمندیهایی که دارند طبقه بندی می شوند.

ژلهای کامپوزیت تولیدی انستیتو ملی تعمیرات بتن ایران بطور کلی به چهار گونه مختلف تقسیم بندی می شود.

 

الف) RTAFIT EP400 : چسب FRP یا ژل کامپوزیت دو جزئی بر پایه اپوکسی بیس فنول نوع A و عامل پخت پلی آمین با مقاومت مکانیکی و چسبندگی بالا می باشد. این نوع چسب برای تمام انواع الیاف کربن، شیشه، بازالت و آرامید فرموله شده است که در سیستم کامپوزیت به راحتی تمام آنها می تواند بچسباند. این محصول در دو تیپ RTAFIT EP400 برای استفاده در سطوح قائم و افقی و RTAFIT EP400 plus برای استفاده در سطوح سربالا مثل زیر تیرها و زیر دالها ارائه می شود. استفاده از این چسب برای نصب الیاف کربن و شیشه و همچنین اجرای لمینت های تقویتی از جنس کربن موکدأ پیشنهاد می شود.

ب) RTAFIT EP600: نوع دیگری از چسب FRP یا ژل کامپوزیت بر پایه اپوکسی بیسفنول نوع F و مقاومت بسیار بالا که میتواند تمام نیازهای پیوند دهی و استحکام بهره برداری را برآورده سازد. این نوع چسب دارای مقاومت شیمیایی بالایی بوده و برای استفاده در محیط های خورنده کاربرد دارد. همچنین در کامپوزیتهایی با مقاومت بالا که با الیاف ۶۰۰ گرم به بالا استفاده می شوند، چسب پر مقاومت RTAFIT EP600 باعث اخذ حداکثر بهره دهی کامپوزیت خواهد شد.

ج) RTAFIT UW350 : چسب FRP دوجزئی Hydrophilic مخصوص محیط خیس و مرطوب می باشد. این محصول بسیار توانمند و پرمقاومت بوده و توانایی عمل آوری در زیر آب را دارا می باشد. از RTAFIT UW350 می توان برای پروژه های زیر دریا مانند پایه های اسکله ها، دیواره ها و ستونهای استخرهای آبگیر و امثالهم بهره برد. همچنین برای سازه هایی که نیاز به تقویت به روش FRP با محدودیت حضور در مناطق مرطوب و خیس شدگی در حال بارش باران و یا Splash Zone اسکله ها و سازه های دریایی بهره برد. استفاده از این چسب برای نصب الیاف و لمینت های تقویتی از جنس کربن پیشنهاد می شود.

 

تمام پروژه های مقاوم سازی و بهسازی که با روش FRP انجام می شوند، از اصول محاسبات یکسانی پیروی می کنند. تفاوت کلی در سیستم FRP در سه مورد کلی می باشد.

۱- وزن و نوع الیاف مورد نیاز: الیاف مورد استفاده در بحث تقویت می تواند از نوع کربن، شیشه، آرامید و بازالت باشد که معمولا با طیف وزنی ۱۰۰ تا ۹۰۰ گرم بر متر مربع ارائه می شود.

۲- اعمال مقاومت کامپوزیت در طراحی : در بازطراحی با هدف مقاوم سازی، مقاومت الیاف به تنهایی مطرح نیست بلکه مقاومت کامپوزیت یا همان الیاف آغشته به چسب FRP لحاظ می شود. میزان تاثیر گذاری مقاومت و توانمندی چسب FRP در این بخش می باشد.

۳- تعداد لایه های کامپوزیت: گاها بدلیل عدم دسترسی به الیافهای سنگین در بازار و همچنین جهت تامین کسر مقاومت بوجود آمده در عضو سازه بتنی، یک لایه FRP کافی نبوده و به بیش از یک لایه نیازمند می شویم. اجرای کامپوزیتهای چند لایه مناسب است یکجا و قبل از خشک شدن لایه های زیرین انجام شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نکات طراحی و اجرایی می توانید با کارشناسان فنی انستیتو ملی تعمیرات بتن ایران تماس بگیرید. همچنین با ارسال تصاویر پروژه خود از مشاوره فنی رایگان بهره مند شوید.

ArabicEnglishPersianRussianTurkish