بتن بدلیل ساختار فیزیکی و ماهیت وجودی شیمیایی اش در برابر تمام عوامل خارجی مقاومت کافی نداشته و ممکن است در اثر مواجهه با یون کلر، اسید ها، مواد خورنده بیولوژیکی و … دچار خوردگی و زوال گردد. از اینرو جهت حفظ پایایی و افزایش عمر سرویس دهی سازه های بتنی و همچنین فولادی ( که در برابر این آسیبها حتی بیشتر و شدیدتر از بتن مورد زوال قرار میگیرند) بایستی از پوششهای حفاظتی استفاده شود که عموما یک فیلم نازکی از مواد مقاوم می باشند و گاها تا ضخامت یک سانتیمتر هم میرسند.
انتخاب نوع پوشش حفاظتی بتن و فولاد یکی از مهمترین گامهای عملیات کوتینگ می باشد. بیشترین دلیل بروز خرابیهای زودهنگام در پوششهای حفاظتی صنعتی به دلیل انتخاب غیر اصولی و غیر مهندسی متریال کوتینگ می باشد که تقریبا عموم کارفرمایان پروژه های صنعتی آن را تجربه کرده اند. این اتفاق دلایل مختلفی دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره میکنیم:
نگرش مهندسین ذیربط در حوزه مکانیک و عمران به مقوله پوشش های حفاظتی، معمولا یک دیدگاه کم اهمیت و جانبی می باشد. بعنوان مثال در احداث یک مخزن آب در محیط های با درصد خورندگی نسبتا بالا، حفاظت سازه در برابر خوردگی میکروبی که از طریق خاک محاط بر مخزن رخ میدهد و یا خوردگی ناشی از کربناسیون که ناشی از دی اکسید کربن موجود در هوا رخ می دهد، گاها نادیده گرفته می شود. این درحالیست که خورگی و زوال ناشی از این پدیده طبیعی پس از مدتی هزینه ای بسیار بالاتر از هزینه پوشش حفاظتی می باشد. البته این مساله درباره سازه های استراتژیک و با درجه اهمیت بالا چندین برابر می شود.
این یک امر بدیهیست که پوشش حفاظتی انتخاب شده توسط یک مهندس، باید بر اساس شرایط حاکم بر پروژه باشد. در برخی موارد به عینه ما شاهد این موضوع بوده ایم که یک پتروشیمی در یکی از واحدهای خود پوششی را برای حفاظت از مخازن بتنی خود انتخاب کرده اند که بیش از شش ماه دوام نداشته است. منطقی که پشت این انتخاب نهفته این بوده که در جایی دیگر همین پوشش حفاظتی برای مخازن دیگر مورد استفاده قرار گرفته و مورد رضایت بهره بردار بوده است. هیچ نیازی به توضیح نیست که هر متریال مورد استفاده برای پوشش حفاظتی ، با توجه به عواملی چون PH سیال موجود در مخزن، غلظت و درصد آن، آشامیدنی یا غیر شرب بودن سیال، سنجش میزان خورندگی خاک پیرامون، سقف ريالی مجاز پروژه و عوامل متعدد دیگر بایستی انتخاب و مورد استفاده قرار گیرد.
امروزه پیشرفت تکنولوژی شامل حال پوششهای حفاظتی نیز شده است که این جای بسی تشکر از محققین این حوزه دارد. متریالهای جدید عموما حتی برای مهندسینی که در این حوزه بصورت حرفه ای فعالیت می کنند جای آزمون و خطا و مطالعات آزمایشگاهی دارد. متاسفانه امروزه ما شاهد حضور افراد غیر حرفه ای در این حوزه هستیم که به شدت به پروژه ها آسیب می زنند. عدم استفاده صحیح از متریال علاوه بر اینکه نتیجه ای عکس خواهد داشت، بلکه موجبات نارضایتی کارفرمایان از مصالح خوب را نیز ایجاد خواهد کرد که این امر گاها زیانهای هنگفتی به مجموعه ها وارد می کند.
رعایت همین یک مورد که هر مخزنی با هر کاربری و هر شرایط محیطی نیازمند پوشش حفاظتی خاص خود است باعث می شود تا ما قبل از اقدام به انتخاب نوع پوشش آگاهی خود را نسبت به خصوصیات شیمیایی موارد یاد شده افزایش دهیم و پوشش انتخابی خود را با آگاهی بیشتری انتخاب کرده باشیم.
این انتظار از مهندسین مورد استخدام کارفرماها که چون مهندس هستند بایستی در این زمینه انتخاب مناسبی داشته باشند انتظاری کاملا نابجا می باشد. بحث پوشش حفاظتی چیزی نیست که در دروس دانشگاهی مهندسی عمران یا مکانیک بصورتی که باید وجود داشته باشد. بلکه اینکار امری کاملا تخصصی بوده و علاوه بر دانش فنی به روز شیمی-بتن و اصول حفاظتی منتشره در نشریات و آیین نامه های بین المللی، نیازمند تجربه بالایی نیز در این رشته می باشد.
یکی از شاخه های فعالیتی انستیتو ملی تعمیرات بتن ایران، ترجمه مقالات، نشریات و آیین نامه های بین المللی در این زمینه می باشد که با ادغام آن با تجربه میتواند راهکارهای ارزشمند و مفیدی خدمت علاقمندان، کارفرمایان و مهندسین این رشته ارائه نماید.
جهت اخذ اطلاعات بیشتر میتوانید از مشاورین و متخصصین انستیتو ملی تعمیرات بتن ایران مشاوره بگیرید.
نمایش یک نتیجه
