پوشش های آب بندی

پوشش های آب بندی:

در سازه های بتنی ساخته شده بخصوص در سازه هایی که پیشگیرانه های آب بندی رعایت نشده است، گاها مشاهده شده که آبدهی از جداره ها را داشته باشیم. برای آب بندی سازه های بتنی و دیواره ها معمولا از دو روش کلی مقابله با نفوذ آب و هدایت آب بهره گیری می شود. در اکثر موارد استفاده از آب بندی به روش پوشش عمومیت بیشتری دارد.

اما سوال اصلی اینجاست:

چگونه یک دیوار بتنی را آب بندی کنیم؟

برای پاسخ به این سوال، بایستی با پوشش ها و نحوه ی کاربردشان آشنا باشید تا بتوانید از تکنیک های مختلف موجود برای آب بندی یک دیوار بتنی بهره گیرید.

انواع پوشش های آب بندی :

پوشش های آب بندی از نقطه نظر عملکردی و جنس ساختاریشان طبقه بندی می شوند. این پوشش ها سه عملکرد نفوذگری، غشایی و نفوذگر-غشایی دارند و بر پایه های سیمانی ، پلیمری و سیمانی-پلیمری می باشند و بطور کلی هر کدام از این پوشش ها می توانند برای هر یک از ماهیتهای نفوذ آب با فشار منفی، مثبت ویا هر دو کاربرد فرموله شده باشند.

برای آشنایی بیشتر و بطور کلی نفوذ آب در دیواره های بتنی دو تیپ هستند. نفوذ با فشار مثبت و نفوذ آب با فشار منفی. نفوذ آب از بیرون به داخل سازه را نفوذ با فشار منفی و برعکس آن را نفوذ با فشار مثبت محسوب می گردد که در تصویر زیر میتوانید ملاحظه فرمایید.

اما پوششهای آب بندی را چگونه می توان از یکدیگر تفکیک و طبقه بندی کرد؟ برای پاسخ به این سوال ماهیت هر یک از پوشش ها در این بخش به تفکیک عنوان و توضیح داده شده است.

۱. پوشش های آب بندی نفوذگر:

در پوششهای نفوذگر، همانطور که از اسمشان پیداست عمل آب بندی را به روش نفوذ در داخل منافذ بتن انجام می دهند. این متریال در دو گونه پایه سیمانی و پایه پلیمری (اکریلیک) تولید و ارایه شده اند که نوع پایه سیمانی بدلیل اقتصادی بودن آن مورد استفاده عمومی تری دارند. این نوع از پوشش های پایه سیمانی به واسطه وجود ترکیبات واکنش پذیر در حضور آب، در مدت زمان کمی (حداقل ۳ الی ۴ روز) واکنش بلور سازی در داخل میکرو ترک ها و کاپیلارهای باز بتن انجام داده و باعث انسداد این مجاری می شود که نتیجه کلی آن آب بندی بتن می باشد.

عملکرد آب بندی پوشش های نفوذگر را در تصویر زیر می توانید ملاحضه فرمایید.

۲. پوشش های آب بندی غشایی:

این پوشش ها عملکردی لایه ساز دارند که بعد از اجرا بصورت لایه ای ضد آب بر روی سطح چسبیده و در حقیقت تشکیل یک پوسته یکپارچه ضد آب را در داخل سازه می دهد. مهمترین مشخصه در این پوشش ها، ضریب نفوذپذیری لایه، قدرت غشا سازی، انعطاف پذیری و میزان چسبندگی لایه به سطح می باشد که باعث ایجاد تفاوت در انواع مختلف آن می باشد.

پوشش های آب بندی لایه ساز بر پایه های سیمانی ، سیمانی اصلاح شده با پلیمر و تمام پلیمری می باشند که هر یک رنج کاربردی خود را دارد.

۱-۲) پوشش های غشایی پایه سیمانی:

این نوع پوشش تک جزیی می باشد که با پلیمر های پودری اصلاح شده اند. در واقع افزودنی های پلیمری در این پوشش باعث افزایش میزان چسبندگی و خاصیت الاستومری آن شده است.

۲-۲) پوشش غشایی پلیمری:

این پوشش ها تمام پلیمری می باشند که با توجه به نوع پلیمر پایه نامگذاری شده اند. از پلیمر های مورد استفاده در این نوع پوشش می توان به پلیمرهای اکرلیک، پلی اول ها مثل پلی یوریا، پلی یورتان، پلی استر و … ، اپوکسی ها و ترکیبات تابعه آنها اشاره نمود.

۳-۲) پوشش غشایی سیمانی-پلیمری:

همانطور که عنوان شد، خواص سیمان به تنهایی برای ایجاد غشای آب بندی کافی نبوده و برای تامین نیازمندیهای لازم برای یک پوشش آب بندی به پلیمر مناسب نیازمند هستیم. برای تامین خواص مناسب در این پوشش ها از پلیمرهای نوع مایع و پودری بصورت همزمان بهره گیری می شود.

۳. پوششهای آب بندی غشایی-نفوذگر:

نوع سوم پوشش های آب بندی که تکنولوژی جدیدتری در این فیلد محسوب می شوند نوع نفوذگرهایی هستند که قابلیت لایه سازی نیز دارند. این پوشش ها پس از اجرا، در داخل مویینه ها و میکرو ترکهای بتن نفوذ می کنند و پس از اشباع بتن، شروع به لایه سازی پیوسته در سطح می کنند. این پوشش ها در دو نوع پلیمری و سیمانی می باشند.

هرچند در این بخش سعی شد تمام مسایل مربوط به آب بندی به روش پوشش یا coating بصورت جامع و کامل توضیح داده شود ولی قاعدتا سوالاتی در این راستا پیش خواهد آمد که نیازمند توضیحاتی تکمیل تر می باشد. از اینرو برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با انتخاب نوع متریال اجرایی و یا مشاوره در رابطه به اجرای عملیات آب بندی با کارشناسان انستیتو ملی تعمیرات بتن ایران تماس حاصل فرمایید.