ترمیم سازه های بتنی زیر دریاچهارشنبه 13, سپتامبر 2017
ترمیم سازه های بتنی زیر دریا:
ترمیم سازه های بتنی زیر دریا:بسیاری از تکنیکهای مقاوم سازی بر روی آب با کمی اصلاح و تغییر می تواند در زیر آب نیز مورد استفاده قرار گیرند هرچند مصالحی که در هوای آزاد مورد استفاده قرار می گیرد، برای استفاده در زیر آب عمومأ ناکارآمد هستند. دو مسأله عمده که کار در زیر آب برای عملیات تعمیراتی وجود دارند اینست که اول هزینه و سختی کار برای انجام عملیات تعمیراتی در زیر آب باید به حداقل ممکن برسد و دوم روش ترمیم باید با توجه به روشهای تعمیراتی امکانپذیر و در دسترس انتخاب گردد
آماده سازی سطح آسیب دیده:
آماده سازی سطح آسیب دیده جهت ترمیم سازه های بتنی زیر دریا، نیازمند تکنیکهای خاص و کارآمد می باشد. باید مطمئن شد که منطقه مورد ترمیم قبل از استفاده از مواد تعمیراتی آلوده نیست. باید توجه نمود که مواد تعمیراتی مورد استفاده هم در حین اجرا و هم در طول عمل آوری سازگار با محیط زیر آب باشد. بسیاری از مواد تعمیراتی بر پایه ی رزین ها مناسب استفاده در زیر آب نمی باشند، اما سیستم های سیمانی برای اینکار نسبتأ ایده آل هستند. قالب بندیها و بتن ریزی باید به گونه ای سازوار شود که حداقل میزان ترکیب بین بتن و آب محیط بوجود آید.
انجام بازبینی در طول عملیات تعمیراتی و بازرسی منظم بر سازه ترمیم شده در زیر آب، نسبتأ سخت و هزینه بر می باشد. بطور کلی ترمیم در زیر آب بسیار هزینه بر تر از عملیات مشابه در خشکی می باشد، بنابر این زیان پروژه های شکست خورده در زیر آب نیز بیشتر می باشد.از اینرو مهم است که تستهای آزمایشگاهی هم بر روی مواد ترمیمی و هم روش ترمیمی انجام گیرد تا اشکالات احتمالی مشخص شده و روند اجرایی با اطمینان بیشتری انجام گیرد.
تمیز کردن سطح آسیب دیده برای ترمیم سازه های بتنی زیر دریا:
برای تعیین میزان آسیب دیدگی و اطمینان از اتصال و پیوند مناسب، ضروریست تمام پوشش های دریایی از سطح زدوده شوند. به این منظور برای سطوح محدود و کوچک از ابزارهای دستی همچون برس سیمی، تفنگ میخکوب یا ابزارهای خراش و برای سطوح وسیع و بزرگ از جتهای پر فشار، دوغاب ساینده ی لایه و مواد شوینده آلودگی نفتی استفاده می گردد. پس از پاکسازی، میزان و نوع آسیب دیدگی مشخص می شود.
زدودن بتن آسیب دیده بوسیله واترجت پر فشار:
از رایج ترین روشها برای کار در زیر آب ، استفاده از آب پرفشار نازک می باشد که بر سطح بتن هدایت شده و لایه آسیب دیده را می زداید.در این حالت شبکه فولادی نیز بدون بریده شدن با فشار آب تمیز می شود.
تکنیکهای خرد کردن سطوح آسیب دیده برای ترمیم سازه های بتنی زیر دریا:
دستگاه های منبسط شونده هیدرولیکی یا پنوماتیکی می توانند برای خرد کردن بتن مورد استفاده قرار گیرند. سیلندرهای منبسط شونده هیدرولیکی را وارد حفره های از پیش سوراخ شده کرده و تحت فشار قرار میدهند تا بتن گسیخنه شود. در این زمینه سیمانهای منبسط شونده نیز کاربردی می باشند. سیمان بصورت خمیری ترکیب شده و داخل کیسه پلاستیکی پر شده و داخل حفره های از پیش سوراخ شده تعبیه میکنند. در طول ۲۴ ساعت سیمان منبسط شده و بتن را خرد می کند.
برش مکانیکی سطح آسیب دیده
برای برش در زیر آب از اره و دریل هیدرولیکی یا پنوماتیکی الماسه استفاده می شود
سیستم کاردوکس (Cardox):
در این سیستم سوراخ هایی در بتن حفر شده و داخلشان کارتریجهایی از گاز دی اکسید کربن (CO2) تحت فشار قرار داده می شود. زمانی که چاشنی الکتریکی کارتریجها عمل می کند، یک انفجار خفیف و ملایم رخ داده و باعث گسیختگی بتن می شود.
نیزه حرارتی (Thermic Lance):
شامل میله های بلند استیل می باشد که با لوله های فولادی بسته بندی شده اند. دی اکسید (O2) به مرکز لوله منتقل می شود و میله بوسیله منبع حرارتی بیرونی مشتعل می شود. حرارت تا ۳۵۰۰ درجه سلسیوس بالا رفته و قادر می سازد تا نوک نیزه به سرعت در میان فولاد یا بتن ذوب شود
برش با مواد منفجره برای ترمیم سازه های بتنی زیر دریا:
مواد منفجره با تمام عوارض تخریبی که دارد، سالهاست مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار و کاربرد خرج مواد منفجره یک موضوع تجربیست، در نتیجه برش یا چاک بتن در این روش از نظم خاصی پیروی نمی کند. شکل دهی در خرج گذاری، برش دقیق را میسر می کند.
برش شبکه میلگرد با استفاده از دستگاه هوا برش Oxy-Fuel Gas Cutting:
از آنجاییکه استیلن بسیار ناپایدار است، برای برش فولاد در زیر آب از شعله اکسیژن-هیدروژن استفاده می گرد.
Oxy-Arc Cutting :
عملکردی همانند تیپ بالا دارد با این تفاوت که بجای شعله از یک قوس الکتریکی استفاده می شود
برش مکانیکی:
برای کارهای کوچک اره نوک الماسه مورد استفاده قرار می گیرد.
تعمیرات وصله:
خسارات جزئی رامی توان با استفاده از مواد ترمیمی پایه سیمانی یا رزینی ترمیم نمود.
ملاتهای سیمانی معمولی زمانیکه در آب غوطه ور می شوند، در لایه روییشان شستشو اتفاق می افتد. مواد افزودنی ویژه می تواند برای افزایش مقاومت شستگی سیمان به آن اضافه شود. ملاتهای ویژه خود تراز و خود تراکم ، بدلیل تراکم نسبتأ بالایی که دارند، از مقاومت شستگی بالاتری نیز برخوردارند.
ملات های رزینی برای ترمیم سازه های بتنی زیر دریا:
اپوکسی عادی یا ملاتهای رزین پلی استر بخودی خود برای کارهای زیر آب نامناسب هستند. در دهه های اخیر و به واسطه فرمول بندی دقیق از رزین پایه و عامل پخت اپوکسی و رزین پلی استر، ملاتهایی پیشرفته برای استفاده در زیر آب ساخته شده اند.
لطفأ جهت
-
مشاوره
-
تهیه متریال تعمیراتی زیر دریا
-
اجرای تعمیرات زیر دریا